تجزیه و تحلیل سینماتیکی حرکت مایی گری در کاراته

زمینه و هدف: هدف این مقاله بررسی و مقایسه متغیّرهای سینماتیکی حرکت مایی گری در دو گروه کاراته کاهای ماهر و نیمه­ماهر است. روش بررسی: افراد آزمودنی در دو گروه شامل 9 نفر ماهر (اعضای تیم ملی) و 7 کاراته کار با مهارت متوسط (غیرعضو تیم ملی) مورد آزمون قرار گرفتند. اندازه گیری با استفاده از روش استریو-ویدیوگرافی انجام شد و موقعیت سه بعدی مارکرهای بازتابنده­ی نور نصب شده بر روی نقاط راهنمای آناتومیکی، حین اجرای حرکت ردیابی شد. مقایسه­ی آماری میانگین متغیّرهای دو گروه، با استفاده از آزمون آماری t مستقل و مقایسه تغییر متغیّرها در هر گروه با استفاده از آزمون t زوج انجام پذیرفت. یافته ها: نتایج به دست آمده حاکی از رعایـت برخی جزئیات الگوی حرکتی شامل حفظ ارتفاع و زاویه­ی چرخش تنه­ی پیش و حین پرتاب پا، پلنتار فلکشن سه­مرحله ای مفصل مچ پا و حفظ راستای ساق پیش از پرتاب پا در گروه ماهر بود که در گروه با مهارت متوسط مشاهده نمی شد. همچنین، هرچند مقایسه میانگین سایر متغیّرهای سینماتیکی در مقایسه بین دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد اما بررسی ضریب تغییرات نشان داد که اجرای حرکت در افراد گروه ماهر (شامل جابه جایی قائم و چرخش تنه و تغییرات زاویه ای مفاصل مچ پا، زانو و ران) با مشابهت بیشتری نسبت به افراد گروه با مهارت متوسط انجام شده است که این ویژگی به خصوص در حرکات مفصل زانو بارزتر بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاکی از اهمیت و کارآیی روش های اندازه گیری و تحلیل حرکت برای مطالعه­ی تفاوت های جزئی بین کاراته کاران ماهر و نیمه­ماهر است که ممکن است به صورت عادی مشاهده نشوند.